Choroba Alzheimera to jedna z najczęściej pojawiających się chorób obecnego świata. Dotyka przede wszystkim osób po 65. roku życia, jednak nie jest to regułą i na tego typu przypadłość mogą cierpieć także osoby młodsze. Częstymi powodami pojawienia się problemów zdrowotnych jest niskie wykształcenie, cukrzyca czy też posiadanie członka rodziny z podobną przypadłością. Choroba ta na samym początku jest niezauważalna nie tylko dla pacjenta, ale również dla jego otoczenia. Gdy jednak objawy zaczynają być bardziej zauważalne, jest już zbyt późno, aby powstrzymać rozwój dolegliwości.
Najczęstszymi objawami choroby Alzheimera jest zaburzenie pamięci oraz obniżenie ogólnej aktywności psychicznej. O ile na samym początku problemy te nie są aż tak dokuczliwe, to z czasem pojawiają się również trudności w orientacji w czasie oraz przestrzeni. Zwrócić uwagę powinno przede wszystkim częste dopytywanie się o godzinę czy dzień tygodnia. Bardziej dokuczliwe, a z czasem nawet niebezpieczne, może być gubienie się w dotychczas znanej przestrzeni. Pacjent może mieć trudności z powrotem do domu czy też z dojazdem do pracy. Częstą dolegliwością jest również apatia. Osoby z chorobą Alzheimera wymagają bardzo wiele uwagi, troski i cierpliwości, dlatego są nierzadko odrzucane przez społeczeństwo, co ostatecznie może prowadzić do kolejnej niebezpiecznej choroby, jaką jest depresja.
Choroba Alzheimera – jak rozpoznać?
Choroba Alzheimera rozwija się powoli i niemal niezauważalnie dla otoczenia. Wszelkie pomyłki, zapomnienia czy też kilkukrotne pytania o to samo tłumaczone są zwykłym roztargnieniem i rozproszeniem uwagi. Jest to tak zwane otępienie łagodne, gdzie choroba nie daje o sobie aż tak bardzo znać. Zdarza się, że pacjenci rezygnują ze spotkań towarzyskich oraz borykają się z częstymi zmianami nastrojów.
Co może zrobić osoba zajmująca się pacjentem?
Bardzo istotne jest, aby osoba z chorobą Alzheimera nie pozostała sama. Dolegliwości umysłowe są szczególne, dlatego pacjenci wymagają specjalnej troski osób z zewnątrz. Pierwszą i podstawową rzeczą, jaką powinni zrobić opiekunowie osób z tą chorobą to uświadomienie sobie, że pacjenci bardzo wiele rzeczy robią nieświadomie, bez głębszej refleksji. Nie powinniśmy się na nich złościć, gdy kolejny raz pytają o godzinę czy też gdy zapomną o ważnej dacie, ponieważ jest to normalny postęp choroby. Osoby z chorobą Alzheimera często zamykają się w sobie i są nieufni względem najbliższego otoczenia. Ważne jest, aby nie starać się na siłę otwierać pacjenta na świat zewnętrzny. W tym przypadku istotne jest przede wszystkim towarzyszenie i wspomaganie w codziennych czynnościach.
Podczas opieki nad osobą z Alzheimerem można zdecydować się na zaproszenie kolegi lub koleżanki ze szkolnych lat. Spowoduje to, że pacjent nie będzie całkowicie osamotniony, a dodatkowo sprawi, że znajdzie towarzysza, z którym będzie mógł powspominać dawne lata i oderwać się od swoich codziennych problemów. Mimo, iż postęp choroby może sprawić, że osoby starsze będą coraz bardziej nieporadne, nie powinniśmy traktować ich jak dzieci. To co możliwe warto, aby robili sami, dzięki czemu ich sprawność fizyczna i intelektualna będzie mogła być cały czas podtrzymywana.
Opiekując się osobą z Alzheimerem powinniśmy zabezpieczyć wszelkie kosztowności, pieniądze, dokumenty oraz klucze. Roztargnienie pacjentów może sprawić, że część z tych przedmiotów schowają, zgubią lub nawet wyrzucą. Podobnie sprawa się ma w przypadku lekarstw, noży, zapałek czy środków chemicznych. Pacjenci nie powinni mieć dostępu do tego typu przedmiotów.
O czym warto pamiętać?
Zadaniem opiekuna osoby z Alzheimerem jest ułatwianie życia pacjentowi. W czasie spożywania posiłków dobrym pomysłem może okazać się pokrojenie jedzenia. Napoje mogą być podawane w plastikowym kubku z dużym uchem, a dla większej wygody także ze słomką. Ważne, aby pacjent przyjmował odpowiednią ilość płynów dziennie, około 1,5 litra. Posiłki powinny być podawane regularnie o tych samych porach, a w czasie jedzenia nie powinno się poganiać chorego.
W przypadku zauważenia problemów ze słuchem lub ze wzrokiem powinniśmy zapewnić jakościowy aparat słuchowy oraz okulary. Ważne jest, aby starać się cały czas angażować pacjenta intelektualnie. Można rozwiązywać krzyżówki, zadawać proste pytania czy też poprosić o opowiedzenie o filmie, który leciał ostatnio w telewizji. Sprawi to, że mózg będzie cały czas pracował, przez co choroba może przestać postępować w aż tak szybkim tempie.